Aardappels telen, gewoon een paar stuks in je eigen achtertuin, is geweldig bevredigend. Voor de lol van de wonderbaarlijke vermenigvuldiging, het onbeschrijflijke genoegen van die smakelijke schat in een flinterdunne vliesje. Niet schillen natuurlijk! Schoonspoelen, koken, klontje boter erbij, paar ringetjes bieslook. Ah!
Maar zover is het nog niet. Deze week – met bovenstaande visoen op mijn netvlies – heb ik een paar uitgelopen piepertjes uit de groentela gepoot in een boodschappentas waarvan ik de rand een paar keer heb opgevouwen. Ik zou ze in de volle grond kunnen poten, maar er zijn een paar dingen die daartegen pleiten:
– de kans dat ik ze kwijt raak / over het hoofd zie / vergeet waar ik ze heb gepoot. Ik tuinier namelijk als een eekhoorn: ik verstop overal van alles, vergeet minstens de helft, en laat me vervolgens verrassen door wat er opkomt. Maar ik wil niet dat deze aardappels onder de radar schieten.
– Een aardappelplant is best volumineus en niet erg decoratief. Een plastic boodschappentas is ook niet erg decoratief, maar ik kan ermee schuiven.
– Als ik de aardappels wil oogsten, is het oneindig veel eenvoudiger om een boodschappentas om te kieperen dan om mijn schatten uit de volle grond op te moeten graven, met alle schade aan buurplanten van dien.
-Bijkomend voordeel van een boodschappentas met omgevouwen rand: je kunt, naarmate de planten groeien, steeds een laag aarde toevoegen. Doe je dat in de volle grond, dan heet dat aanaarden. Het is een techniek om de aardappeloogst te verhogen, al is het maar door te voorkomen dat er aardappels boven de grond piepen, zon op hun velletje krijgen en groene vlekken krijgen die niet gezond zijn. Maar er zit een grens aan hoe hoog je zo’n bult rond je aardappelplant kunt maken. In een boodschappentas kun je doorgaan met aanaarden tot de randen helemaal zijn uitgerold en de hele tas volzit.
– Nadeel van deze boodschappenstrategie: hij is van plastic. Een boodschappentas van linnen zou beter zijn. Maar als het niet kan zoals het moet ,dan moet het zoals het kan, zou mijn vader zeggen.
– Nog een nadeel: ik moet dit project water geven als het niet regent, terwijl planten in de volle grond zich wel zullen redden zonder mijn zorg.

[5 maart 2020]